Obecnie na rynku istnieje wiele implantów piersiowych, różniących się od siebie wzajemnie kształtem, rodzajem wypełnienia, profilem i innymi czynnikami. Tak bogata oferta wynika stąd, że zabiegi powiększania biustu należą do najczęściej wykonywanych operacji plastycznych na świecie.

Bez względu na różnice parametrów, każdy implant piersiowy jest zbudowany z zewnętrznej torebki (pokrycia) wykonanej z polimeryzowanej gumy silikonowej, gwarantującej jego sprężystość i wytrzymałość. Dla większego bezpieczeństwa torebka ma jeszcze jedną, wewnętrzną warstwę, zapewniającą odporność na rozerwanie i zapobiegającą przenikaniu cząsteczek z wnętrza implantu do organizmu pacjentki. Tyle jeśli chodzi o cechy wspólne implantów. Reszta ich budowy opiera się na różnicach.

Rozróżnienie pd względem powierzchni:

Powierzchnia implantu może być gładka lub teksturowana albo nawet pokryta tytanową powłoką.

• implanty o powierzchni gładkiej nie cieszą się obecnie zbyt dużą popularnością i uchodzą za przestarzały i powoli wychodzący z użycia rodzaj implantu.
• powierzchnia teksturowana ma zapewnić implantowi wrażenie „aksamitności” w dotyku. Ze względu na to, że powierzchnia nie jest idealnie gładka, implant lepiej zrasta się z piersią i nie zmienia swojego miejsca położenia. Użycie tych implantów często bywa kojarzone ze zmniejszonym ryzykiem kontraktury kapsułkowej, która jest najczęściej spotykanym powikłaniem po augmentacji.
• powłoka tytaniczna – okazała się tak dobrze tolerowana przez ludzki organizm, że ma szansę zastąpić dotychczas używany poliuretan, ale to nadal raczej nowinka na rynku.

Rozróżnienie pod względem rodzaju wypełnienia: Od czasu, gdy implanty wypełnione silikonem ciekłym przeszły do historii chirurgii plastycznej, wyróżniamy 3 rodzaje wypełnienia implantów piersiowych:

• silikon spoisty – najpopularniejszy rodzaj wypełnienia, uważany za najlepiej imitujący strukturę ludzkiego ciała. Spoistość cząsteczkowa żelu silikonowego umożliwia zachowanie kształtu implantu, obniża ryzyko przepuszczenia mikrocząsteczek silikonu przez torebkę i zapobiega wyciekaniu silikonu w przypadku ewentualnego rozerwania osłonki.
• roztwór soli fizjologicznej. Zaletą zastosowania implantu z tym wypełniaczem jest przede wszystkim to, że wymaga minimalnego cięcia chirurgicznego. Najpierw bowiem wkłada się implant, a potem napełnia się go roztworem.
• ekspandery Bakera, czyli implanty w wypełnieniem kombinowanym. Wszczepienie tych implantów polega na tym, że do piersi pacjentki za pomocą niewielkiego nacięcia wprowadza się implant wypełniony częściowo żelem silikonowym, a po umieszczeniu go w docelowym miejscu, dopełnia się roztworem soli fizjologicznej.

Podział według profilu:

Profil (projekcja) implantu jest miarą jak daleko, czyli na ile centymetrów pierś zostanie wypchnięta do przodu. Pozwala to bardziej precyzyjnie dopasować implant do poszczególnej Pacjentki. Na początku rozwoju tej dziedziny chirurgii plastycznej implanty były wymiarowane tylko ze względu na ich objętość, przy użyciu miary centymetrów sześciennych. Taki sposób dobierania implantu sprawdzał się tylko w przypadku niewielkiego procenta pacjentek. W innych – pozostawiał wiele do życzenia. Najczęstszymi problemami były:

• implanty położone zbyt blisko lub zbyt daleko siebie;
• implanty pozostawiające nienaturalne załamanie w okolicy pachy
• implanty zbyt szerokie lub zbyt wąskie w stosunku do naturalnej piersi pacjentki;
• implanty, które były dobrze dopasowane ze względu na szerokość klatki piersiowej, ale nie dające oczekiwanego „wypchnięcia” piersi ku przodowi.

Obecnie wyróżniamy następujące profile implantów:

• Profil niski (Low) – idealny dla kobiet o szerokiej klatce piersiowej, które jednak nie chcą mieć zbyt dużego powiększenia
• Profil średni (Moderate)
• Profil wysoki (High) i Profil bardzo wysoki (Ultra lub Extra High) – przeznaczony dla kobiet o stosunkowo wąskich klatkach piersiowych, oczekujących znaczącego rezultatu zabiegu

Niektóre firmy (np.: Allergan) wprowadziły także rozróżnienie pod względem kształtu podstawy implantu. Podstawa może być idealnie okrągła lub w kształcie elipsy pionowej lub poziomej. To także pozwala dobrać implant najodpowiedniejszy do budowy klatki piersiowej oraz oczekiwań pacjentki.